Anderhalf jaar geleden zei ik mijn eerste vaste baan op. Een commerciële start-up, daar hoorde ik voor mijn gevoel niet thuis. Het werk (online marketing) was wel oké, maar ik werd echt niet warm of koud van de cijfertjes. Waarvan werd ik dat dan wel? Ik kwam terecht bij mijn huidige werkgever. Zij zorgen dat ik tijdelijke opdrachten vervul bij overheden. Overheid, dat is toch saaaaai?
Zo saai zijn overheden
Rijksoverheid klinkt nog best interessant. Dan ben je met belangrijke dingen bezig die er toe doen voor het hele land. Waar kwam ik terecht? Bij een gemeente. Daar waar je heen moet als je je rijbewijs hebt gehaald of je paspoort wil aanvragen. Waar je naartoe belt als iemand je grijze container heeft gejat (ik spreek uit ervaring). Het is ook de plek waar grijze ambtenaren werken die ervoor zorgen dat deze bovenstaande dingen héél lang duren. Want hun teamuitjes zijn wél altijd onder werktijd. Toch?
Ze voeren saaie taken uit
Het bleek dus zo te zijn dat een gemeente veel meer en vooral ingewikkeldere taken heeft. Mensen in het gemeentehuis (én op de gemeentewerf) werken aan alles wat te maken heeft met inwoners en wat je ziet in het gebied waar zij wonen. Lekker duidelijk, hè? Nee? Dacht ik al. Dat komt omdat dat het ook niet is. Het is vooral veel, zelfs als je het opsomt. Als communicatieadviseur richt ik me bijvoorbeeld de ene keer op inwoners die in de buurt van een spoorwegovergang wonen die een behoorlijke update krijgt, de andere keer gaat het over het motiveren van collega’s om volgens een bepaalde wet te werken. Geloof me: mensen informeren of aansporen tot een bepaald gedrag, zorgt altijd voor ontevredenheid. Ook al doe je nog zo hard je best. De uitdaging is eigenlijk om te zorgen dat je na afloop zo min mogelijk geluiden hoort. Dat is een teken dat het goed is gegaan!
En doen natuurlijk rustig aan
“Bij de gemeente doen ze het allemaal lekker rustig aan.” Misschien is dit wel de grootste misvatting die ik ooit heb gehoord. Eerlijk is eerlijk, toen ik nog zelf nog in een commerciële organisatie werkte, dacht ik er ook zo over. Daar bevestigt iedereen ook steeds die ideeën. “Hier hebben we geen 9-tot-5-mentaliteit hoor, we zijn geen luie ambtenaren”. Komt het je al bekend voor? Op verjaardagen hoor ik vaak “Oh, werk jij bij de gemeente? Jij mag zeker elke vrijdagmiddag om 3 uur al naar huis?”
” Jij mag zeker elke vrijdagmiddag om 3 uur al naar huis?”
Niks is minder waar. Het verschilt natuurlijk een beetje per functie hoe een werkweek eruit ziet, maar het is regelmatig zo dat je ’s avonds laat of in een weekend nog naar een bijeenkomst gaat. Een avond voor inwoners of een vergadering van de gemeenteraad. Net zoals in andere organisaties wordt er van je verwacht dat je jezelf flexibel opstelt. En hoe zit het dan met die ontelbaar vele vakantiedagen? Helaas pindakaas, hier is het niet anders dan bij commerciële organisaties.
Bijzijn is meemaken
Graag reken ik af met het vooroordeel van de ‘saaie grijze gemeente’. Niet iedereen zal het er mee eens zijn, maar houd wel in gedachte: iedere gemeente is anders. Maar wie zijn hier nou grijs en ouderwets? De mensen die bij een gemeente of overheid werken of degenen die nog steeds denken dat we alleen maar hele dagen koffie drinken? Het klopt, soms duren dingen lang. Dat komt doordat ons werk aan veel regels moet voldoen. Of omdat we wegens geldgebrek nog steeds met Office 2010 moeten werken (no joke).
Ikzelf werk nog steeds plezier bij een gemeente en heb het daar ontzettend naar m’n zin. Waarom? Er zijn genoeg uitdagingen die energie opleveren, ik heb met veel verschillende onderwerpen te maken en ik heb leuke en sportieve (zie foto!) collega’s . Maar vooral ook omdat ik net zoals mijn collega’s dit werk vooral doe om het voor inwoners allemaal een beetje beter te maken. Nieuwsgierig? Ik zeg: “bijzijn is meemaken!”.